فاطمیون

شیخ کلینی در کتاب کافی به سند خود از امام رضا (ع) روایت کرده است که امام باقر (ع) به هنگام احتضار فرمود: هنگامی که به درود حیات گفتم زمین را برایم بشکافید و قبری مهیا کنید پس اگر به شما گفتند برای رسول خدا (ص) لحد بوده است، تصدیق کنید.

نگارنده: این فرمایش بدان دلیل بوده است که امام باقر (ع) شکافتن زمین را از برخی جهات بهتر می دانسته اگر چه فضیلت لحد بالاتر بوده است.

کلینی به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: پدرم هر آنچه از کتب و سلاح و آثار و امانات انبیاء در نزد خود داشت، به من به ودیعت سپرد. پس چون لحظه وفاتش فرارسید به من گفت: چهار شاهد فرابخوان. من چهار تن از قریش را دعوت کردم که یکی از آنان نافع مولای عبد الله بن عمر بود. پس به من فرمود: «بنویس این چیزی است که یعقوب فرزندانش را بدان وصیت کرد که ای فرزندانم خداوند دین را برای شما برگزید، پس نمیرید مگر آنکه تسلیم رضای خداوند باشید. »و وصیت کرد محمد بن علی به جعفر بن محمد و به وی فرمان می دهد که او را به جامه بردی که هر جمعه در آن نماز می خواند کفن کند و عمامه اش را بر سرش بندد و قبر او را چهار گوش و با فاصله چهار انگشت از زمین بلندتر قرار دهد و در موقع دفن بندهای کفن او را باز کند. سپس به شهود فرمود: بازگردید خداوند شما را رحمت کند!امام صادق (ع) گفت: به پدرم گفتم: ای پدر!در این وصیت چه بود که بر آن شاهد طلب کردی؟فرمود: پسرم!خوش نداشتم پس از من با تو به نزاع برخیزند به این بهانه که به تو وصیت نکرده ام و می خواستم بدین وسیله حجت و دلیلی برای تو قرار داده باشم. در حقیقت امام (ع) می خواست به این وسیله همگان بدانند که جعفر بن محمد (ع) ، وصی و جانشین و امام بعد از اوست.

کلینی در کافی به سند خود از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: پدرم روزی در ایام بیماریش به من گفت: پسرم گروهی از قریشیان ساکن مدینه را بدینجا فراخوان تا آنها را گواه بگیرم. من نیز چنین کردم. پس امام در حضور آنان به من فرمود: ای جعفر هنگامی که من دنیا را وداع گفتم مرا بشوی و کفن کن و قبرم را چهار انگشت بالاتر از زمین قرار ده و بر آن آب بپاش. چون گواهان رفتند به پدرم عرض کردم: اگر مرا (در خلوت هم) به این کارها امر می کردی، انجام می دادم. چرا درخواستی تا عده ای را به عنوان شاهد به نزدت بیاورم؟ فرمود: پسرم می خواستم با تو نزاع نکنند. (یعنی در امامت و خلافت از پس من با تو نزاع نکنند و بدانند که تو وصی منی) .

کلینی در کافی به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: پدرم در وصیتش نوشته بود که وی را در سه جامه کفن کنم. یکی ردای جمره ای او بود که در روز جمعه با آن نماز می خواند و دو پیراهن دیگر. پس به وی عرض کردم: چرا اینها را می نویسی؟فرمود: می ترسم مردم با تو از در نزاع وارد شوند و بگویند او را در چهار یا پنج جامه کفن کن اما تو به گفتار آنان راه مرو. عمامه خودم را بر سرم بند و البته عمامه را جزو کفن محسوب مکن بلکه عمامه از چیزهایی است که بدن را به آن می پوشانند.

شیخ کلینی در کافی به سند خود نقل کرده است که امام باقر (ع) وصیت کرد که هشتصد درهم برای برگزاری مراسم سوگواری او اختصاص دهند و این کار را از سنت می دانست. زیرا پیامبر می فرمود: برای خاندان جعفر طعامی فراهم آرید، آنان نیز به وصیتش عمل کردند.

برادر فاضل جناب آقاى شیخ جواد ابراهیمى براى من نقل کردند که:

روزى از جناب استاد حسن زاده (مدظله ) خواستم که نصیحت و ارشاد و موعظه اى برایم بیان فرمایند.

از جمله فرمودند: سعى کنید با نامحرمان تماس نداشته باشید چه زن باشد و چه مرد!!

تعجب کردم و پرسیدم : آیا مرد هم نامحرم مى شود؟!

فرمودند: هر کس که با خدا انس نداشته باشد، نامحرم است !!

منبع: در محضر استاد، ص 83

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

«… فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرک لیلة القدر;  هر کس به شناخت حقیقی فاطمه علیها السلام دست یابد، بی گمان شب قدر را درک کرده است .»

بحارالانوار، ج 43، ص 65 .

پس از فتح خرمشهر مقرر شد تا کادرهای اصلی و فرماندهی تیپ 27 حضرت رسول ص به محضر حضرت امام خمینی(س) مشرف شوند. درروز موعود فرماندهان خدمت امام رسیدند اما در آن جمع از متوسلیان خبری نبود. یکی از فرماندهان در باره این واقعه می گوید: ما و سایر فرماندهان به اتفاق فرماندهی محترم کل سپاه خدمت حضرت امام  رسیدیم. حاج احمد دیر رسیده بود علت را جویا شدیم فهمیدیم به رسم رفاقت رفته بود تا مهندس ناصر کاظمی فرمانده سپاه کردستان را آورده بود تا به همراه فرماندهان فاتح خرمشهر به ملاقات امام بیاید اما این دونفر موقعی به جماران رسیدند که ملاقات تمام شده بود. به حضرت امام ره اطلاع دادند که حاج احمد متوسلیان فرمانده تیپ 27 محمد رسول الله ص آمده و  وقت ملاقات هم تمام شده  شما چی می فرمائید؟ حضرت امام ره  با خوشروئی تمام اجازه فرمودند حاج احمد و حاج ناصر کاظمی افتخارحضور را پیدا نمایند.

عباس برقی  از مسئولین یگان ذوالفقار ازتیپ 27 از این دیدارمی گوید : از بیت که خارج  شدیم هر کدام از بچه ها چیزی می گفت یکی از نورانیت حضرت امام صحبت می کرد و دیگر از خلوص  معنوی او می گفت در این بین ناگهان چشمم به حاج احمد افتاد که عصا به دست با پای زخمی و ترکش خورده از بیت خارج شد و با صدای بلند گفت: به خدا قسم دیگر عصا به دست نمی گیرم می خواهم بدون عصا راه بروم .

جمعی که آنجا بودیم با نگرانی به او نگاه کردیم همه می دانستیم که حاج احمد با حضرت امام ملاقات خصوصی داشته و اینکه در آنجا چه گذشته کسی خبر نداشت .سرانجام طاقت نیاوردیم به همراه چند نفر سراغ او رفتیم و جریان را پرسیدیم گفت: پیش امام که بودم ایشان با لحنی پدرانه از من پرسید: آقای متوسلیان پایت چه شده؟ درجواب گفتم : زخمی شده بعد هم ساکت شدم آن وقت امام با همان مهربانی دستی  روی پایم کشید و فرمودند: انشاءالله خوب می شود و شما به دنبال عملیات می روی.

بعد از این واقعه بود که حاج احمد همه را جمع کرد و گفت برادرها یا زنگی زنگ یا رومی روم دیگر تکلیف ما واضح است و به این ترتیب زمینه عملیات رمضان  و پیروزی های بعدی رزمندگان اسلام فراهم شد. منبع : کتاب همپای  صاعقه  نویسنده  حسین بهزاد، گل علی بابایی، ص 760چاب نهم 1387 خاطره به نقل از  نوار مصاحبه با محمد کوثری فرمانده اسبق لشکر 27 محمد رسول الله ص  تهران ، آرشیو نوار معاونت فرهنگی لشگر 27)

مرحوم دكتر چمران - شهيد چمران - يك نخبه‌ى علمى بود؛ حالا او مشهور شده به جنگ و شهادت و تفنگ و مانند اين چيزها، لكن يك نخبه‌ى علمىِ برجسته بود؛ در يكى از دانشگاه‌هاى برجسته‌ى آمريكا هم درس ميخواند كه بعد رها كرد و آمد، و در لبنان و بعد هم در كشور خودش مشغول جهاد شد. او به من ميگفت كه در دانشگاه‌هاى آمريكا - و بخصوص و از جمله در همان دانشگاهى كه ايشان تحصيل ميكرد - برجسته‌هاى درجه‌ى يك، معدود بودند و ايرانى‌ها در بين آنها بيشتر از همه بودند. ايرانى‌ها از متوسّط استعداد جهانى بالاترند؛ اين را ما از افراد ديگر هم مكرّر شنيده‌ايم؛ عرض كردم حالا هم كه تجربه‌ها اين را نشان ميدهد.
بیانات در دیدار شركت‌كنندگان در هفتمین همایش ملی نخبگان جوان ۱۳۹۲/۰۷/۱۷